یک سوال بزرگ

من که هستم؟

یکی از سوالات بزرگ و اساسی که معمای زندگی را جذاب و هیجان انگیز می‌کند سوال لاینحل: من که هستم؟

است. پاسخ این معما باعث احساس آرامش می‌شود. شاید بخشی از پاسخ این باشد

من جسمی هستم با خصوصیات قابل سنجش، نامی دارم، استعدادهایی و دستاوردهایی،

ولی آنچه هستم شامل حضوری ناملموس نیز می‌باشم که می‌دانم بخشی از من است.

آن جنبه از وجود من مرزهای قابل درک یا شکلی قابل دیدن ندارد یکی از اسامی این بعد

غیر جسمانی «ذهن» است. با مجموعه‌ی پایان ناپذیری از افکار غیر قابل رویت که در جسم نفوذ می‌کند

من قطعه‌ای از سر منشا کل مخلوقات هستم که اسامی مختلفی دارد،

از جمله خدا، روح، مبدا، تائو، ذهن الهی و از این قبیل. با اینکه نمی‌توانم آن را ببینم

یا لمس کنم می‌دانم که بخشی از آن هستم، چون باید شبیه به چیزی باشم که از آن به وجود آمده‌ام،

و چیزی که از آن به وجود آمده‌ام « هیچ بی‌شکلی » بوده که در قالب شکل پدیدار شده است.

از این رو من هم آن روح غیر قابل رویتی هستم که سر منشا و مبدا همه چیز است، و هم شکلی که مقدر شده به سوی منشا غیر قابل رویت خود باز گردد.

سوالات بزرگ دیگری که مطرح می‌شود این است: بعد از مرگ جسمانی چه اتفاقی می‌افتد؟ و ….